ਚਾਰ ਮਾਸਟਰਜ਼ ਅਤੇ PhD ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਾਈਟ ਕਲਰ ਜੌਬ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੇਗਾ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੌਕਰੀ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਖਰਚੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨੇ ਔਖੇ ਹੋ ਜਾਣ ਤਾਂ ਵਿਅਕਤੀ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੁਝ ਡਾਕਟਰ ਸੰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਜੋ ਚਾਰ MA ਅਤੇ PhD ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਵੇਚ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਉਹ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।
ਡਾ: ਸੰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਡਾ: ਸੰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ ਵਿਖੇ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਐਡਹਾਕ ‘ਤੇ ਹੈ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਛੁੱਟੀ ਤੇ ਹੈ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਖਰਚੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੇਹੜੀ ‘ਤੇ ‘ਪੀਐਚਡੀ ਸਬਜ਼ੀ ਵਾਲਾ ਦਾ ਬੋਰਡ ਲਗਾ ਕੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਵੇਚ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਡਾ: ਸੰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ 2004 ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਅਤੇ 2007 ਵਿੱਚ ਐਲ.ਐਲ.ਬੀ. 2009 ਵਿੱਚ ਆਈਆਈਐਮ, 2011 ਵਿੱਚ ਐਮਏ ਪੰਜਾਬੀ, ਫਿਰ 2017 ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪਟਿਆਲਾ ਤੋਂ ਪੀਐਚਡੀ ਕੀਤੀ।
ਡਾ: ਸੰਦੀਪ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ 2018 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਐਮਏ ਪੱਤਰਕਾਰੀ, ਫਿਰ ਐਮਏ ਵੂਮੈਨ ਸਟੱਡੀਜ਼ ਅਤੇ ਫਿਰ ਐਮਏ ਰਾਜਨੀਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਲਵਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਬੀਈਐਲਪੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ 11 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਲੈਕਚਰਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਛੁੱਟੀ ‘ਤੇ ਹਨ। ਉਥੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਜਦੋਂ ਇਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧਾਰਾ 21 ਦੇ ਤਹਿਤ ਬਰਾਬਰਤਾ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਪੜ੍ਹਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲੈਕਚਰਸ਼ਿਪ ਦੌਰਾਨ 35000 ਰੁਪਏ ਤਨਖਾਹ ਮਿਲਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਕਦੇ ਮਿਲਦੀ ਤੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ। ਅਜਿਹੇ ‘ਚ ਜਦੋਂ ਬੱਚੇ ਖੁਦ ਹੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਬੱਚੇ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਇਨਾਮ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਹ ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਕਰੋ ‘ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਜੋ ਜਵਾਬ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਹੈ।
